“ ชไมมาศ” แม่พระศรีสะเกษ รุดแจกผ้าห่มกันหนาวให้ผู้พิการ 1,200 ผืน

ดร.กัลยาณี ธรรมจารีย์ นายกสมาคมส่งเสริมเครือข่ายการท่องเที่ยวศรีสะเกษเปิดเผยว่า เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2567 ที่สมาคมคนพิการ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ นางชไมมาศ ชาติเมธากุล ประธานบริหาร บริษัทสุขภัณฑ์ คริสติน่า (ประเทศไทย)จำกัด ได้เดินทางมาที่สมาคมคนพิการ พร้อมผู้ติดตาม ครูบัวหงา บุญปลูก ครูเรวดี เมืองหงษ์ รตอ.คณิต ปัจฉิมก้านตง เพื่อนำผ้าห่มจำนวน 1,200 ผืน มาแจกให้ผู้พิการ โดยมีนายเผด็จ ใบบุญ นางสุรินทร์ ไสยศรีจันทร์ นางเรียบ แสงเพ็ง นายทองพูน พันสี นายวาน คำเสียง ผู้บริหารของสมาคมคนพิการ มายืนรอต้อนรับ พร้อมนำผู้พิการจำนวนกว่า 30 คนมารอรับผ้าห่ม
ทั้งนี้สืบเนื่องจากนายเบญจพล พาลี ที่ปรึกษากลุ่มผู้พิการได้แจ้งว่ามีกลุ่มผู้พิการที่เดือดร้อนยังไม่เคยได้รับแจกผ้าห่มเลย และปีนี้ก็หนาวมาหลายครั้งแล้ว จึงอยากให้มีผู้ใจบุญนำผ้าห่มมามอบให้ ทางสมาคมคนพิการ ได้ข่าวจากการเล่าลือว่ามีนางชไมมาศ ชาติเมธากุล แม่พระใจบุญคนศรีสะเกษที่ใจดี มักจะทำบุญทำกุศล มอบเงินช่วยเหลือนักเรียนยากจน ช่วยสร้างอาคารเรียน ช่วยโรงพยาบาลจัดซื้อครุภัณฑ์ทางการแพทย์ จึงได้โทรศัพท์ติดต่อประสานขอรับการสนับสนุน และเมื่อทางนางชไมมาศ ชาติเมธากุลทราบข่าวก็รับปากจะหาผ้าห่มมาช่วยทันที
ด้าน นางชไมมาศ ชาติเมธากุล กล่าวว่า ที่จริงตอนแรกเมื่อได้รับแจ้งว่ามีผู้พิการต้องการผ้าห่ม ก็ไม่สบายใจเพราะมองเห็นแต่ความหนาวเหน็บของผู้พิการ เพราะปีนี้อากาศหนาวมาหลายครั้งแล้ว จึงรีบช่วยทันที โดยติดต่อหาซื้อผ้าห่มส่งมาและเดินทางมามอบให้ใช้เวลาสามวันนับแต่ทราบข่าว เมื่อมาถึงก็รู้สึกตื้นตันใจผู้เฒ่าผู้แก่ที่มารอรับ ไม่เคยเห็นภาพจากผู้พิการที่บางคนมีหน้าตาท่าทางปกติ แต่พอคุยด้วยถึงได้ทราบว่าหูหนวก บางคนลืมตาปกติแต่ตามองไม่เห็น และอีกหลายชนิดของผู้พิการ ที่ผ่านมาเราเคยเห็นแต่ต้องถือไม้ค้ำยัน หรือนั่งรถเข็ญถึงจะทราบว่าเป็นผู้พิการ คราวนี้มาเห็นทำให้รู้สึกดีใจที่ได้มีโอกาสช่วยเหลือกลุ่มเปราะบางกลุ่มนี้ ผู้พิการบางคนนั่งสามล้อมารับผ้าห่มก็มี และผู้พิการยังตะโกนบอกก่อนกลับว่าปีหน้าขอให้มามอบผ้าห่มให้อีกนะ
ดร.กัลยาณี ธรรมจารีย์ กล่าวปิดท้ายว่า ชาวศรีสะเกษทุกคนต่างขอบคุณและชื่นชมนางชไมมาศ มาก เพราะถือเป็นนางฟ้าเป็นแม่พระของทุกหน่วยงาน ทั้งวัด ทั้งโรงเรียน ทั้งโรงพยาบาล ทั้งผู้ยากไร้ เป็นผู้ให้ตลอดมา ชอบทำบุญแบบปิดทองหลังพระ โดยไม่เคยหวังผลตอบแทน เคยแอบมามอบสิ่งของให้ผู้ยากไร้บ่อยๆโดยไม่เปิดเผยให้ผู้สื่อข่าวรู้ นับเป็นผู้ที่สังคมต้องการและยกย่องอย่างแท้จริง.